Þrítug þreytt húsmóðir

Pælingar mínar meika lítinn sens fyrir þá sem eiga ekki börn...en þeir geta bara ekki látið það vera að reyna að skilja mig.


hjá mér

þriðjudagur, febrúar 14, 2006

Hundurinn er farinn heim til sín og ég held að ég geti sagt það með hreinni samvisku að ég mun ekki fá mér hund á næstunni. Búin að prufa þetta og ég afþakka pent...
Annars var ég svo svakalega heppin í dag að detta og slasa mig í úlnliðnum á hægri hendi og er því með svakagifsumbúðir frá hnúum og vel upp á framhandlegginn. Tókst mér að hrynja á rassinn fyrir framan kuffélagið í ásýn flestra bæjarbúa og bar ég höndina svona skemmtilega fyrir mig. Ef ég hefði ekki borið höndina fyrir mig hefði þetta nú verið mjúk og slysalaus lending en þetta hafði eitthvað með ósjálfráð viðbrögð að gera. Ég verð nú að viðurkenna að ég trúði ekki að ég væri slösuð strax þar sem stoltið varð fyrir mesta slysinu. Þess vegna fór ég bara beint á starfsmannafund en ekki til doksa fyrr en fundurinn var að verða búinn en ég fékk að fara fyrr þar sem ég bjóst við hundaeigendanum fyrr en seinna....enda var upphaflega talað um 10 daga hundapössun fyrir 14 dögum síðan.