Þrítug þreytt húsmóðir

Pælingar mínar meika lítinn sens fyrir þá sem eiga ekki börn...en þeir geta bara ekki látið það vera að reyna að skilja mig.


hjá mér

föstudagur, júlí 15, 2005

Ég hef alltaf vitað að það er bara meira vesin ef maður gerir hlutina sjálfur. Ég asnaðist til að fara að slá garðinn sjálf og sólbrann fyrir vikið. Eftir að hafa hamast í garðinum í heilan dag smitaðist ég af einhverri útisýki og ákvað að taka rababarabeðið mitt í gegn (í fyrsta skiptið síðan ég flutti í kotið) og það var svo illa haldið af illgresi að ég varð að taka það í tveimur hollum og taka upp rababarann til að ná í rassgatið á öllu þessu bölvaða illþýði.
Fyrra hollið af uppskerunni er komið í hús og mallar nú í þessum skrifuðu orðum tvö og hálft kíló af rababara og fimmtánhundruð grömm af sykri í potti og ætlast ég til að þetta verði að sultu en ég á alveg ábyggilega ekki nógu margar krukkur undir þetta og klukkan orðin of margt til að fara að hringja út um allan bæ eftir þeim. En ég er einungis hálfnuð í þessum ófögnuði úti í beði og á þar með helmingi meir af rababara en það sem er inni í eldhúsi (sultan er bara smá partur af því sem ég tíndi upp í dag).
En þar sem ég hef ekki verið illa haldin af húsmóðurgeninu vantar mig uppskriftir af öllu sem inniheldur rababara. Ég er að gera sultu og úr henni verður gerð Hjónabandssæla auk þess að vera slett á disk og brauð annað slagið. Ég hef sankað að mér uppskrift af ostaköku og rababarapæi og grátbið ég um aðstoð... Ef þið lumið á einhverju sniðugu til að nýta uppskeruna endilega látið mig vita.
En ég vissi að ég átti ekkert að fara að gera þetta sjálf því ég sá að ég þarf að taka helling af illgresi undan Rifsberjarunnanum mínum líka. Sem sagt meira vesin en ef ég hefði fengið karlmenni til verksins í upphafi því þeir taka aldrei eftir neinu svona.