Þegar ég og Jónsi fluttum svefnherbergið okkar niður vissum við að þörf væri á gardínum, sem ekki sæist í gegnum. Og þar sem heimilið okkar er með afbrigðum stílhreint er alls ekki sama hvernig gardínur við fáum fyrir þennan tiltekna glugga, sem btw snýr niður að aðalgötunni og félagsmiðstöð unglinganna. Við höfum diskóterað hvernig gardínur við eigum að fá okkur svo unglingarnir í bænum fari nú ekki að fjölmenna fyrir ofan félagsmiðstöðina í bið eftir einhverju fróðlegu að sjá. Það hefur alltaf hentað mér að notast við útilokunaraðferðina... Ég þoli ekki rimlagardínurþví er það þar með útrætt mál. Við munum ekki fá okkur þykkar og þungar velúrgardínur því það yrði svakalegasta stílbrot sem ég myndi á ævinni fremja. Bambusgardínurnar gömlu eru smart og feikilega skemmtileg lausn, svo maður skelli nú smá Völu Matt í þetta, en það er einn galli...það sést í gegn um þær. Felligardínur úr hvítu þykku efni er semsagt eina lausnin. Nú myndu margir samgleðjast okkur yfir ákvörðunartökunni og benda okkur á Rúmfó. Ég get sagt ykkur það strax í einu orði; nei. Gluggin minn er eins og eigandinn... Breiddin er slík að eigi fást fjöldaframleiddar gardínur sem eru budduvænar. Ef við ættum að eignast slíkan lúxus, sem gardínur sem loka útsýni misyndismanna inn í svefnherbergið eru, þyrftum við að láta sérútbúa slíkt apparat. Og mun það kosta okkur um 20.000 kr. aðeins... Ég hef alvarlega pælt í að skella bara þykku laki í gluggann.