Stundum er ég of dugleg...ég var svo mikið að flýta mér í morgun að krækjurnar á nýju bloggarana mína fóru í algjört rugl. Að sjálfsögðu tók ég ekkert eftir því að í templeitinu hjá Ívari stóð .com.com sem þýddi að engin síða kom upp ef klikkað var á hann. Tóta var ekki Tóta heldur einhver málfræðisnillingur að nafni Þórunn Blöndal eða Gröndal eða eitthvað álíka gáfulegt og Tannsmiðurinn varð allt í einu að Þannsmið en sú eina sem komst klakklaust í gegn var Þórdís.
Þetta er nú samt ekki það eina sem ég var of fljót á mér með. Ég skellti Kalla út í vagn áðan því ég ætlaði að ganga inn eftir til Hörpu og fá að smakka kökuna sem hún er að fara að baka. Og í þessu bjartsýniskasti ákvað ég að labba líka með stelpunum inn í sjoppu að kaupa nammið, það er jú nammidagur, en svo settist ég niður með manninum mínum í hádeginu og nenni ekki að standa upp aftur. Ef ég hefði sett Kalla bara inn í rúm gæti ég rifið hann upp núna og sett hann í bílstólinn og keyrt inneftir...maður rífur ekki barnið úr vagninum því það væri bara nastý. Álíka nastý og að hringja dyrabjöllunni hjá einhverjum eldsnemma á sunnudegi og skilja krakkana eftir á tröppunum. Hmm, ekki leiðinleg pæling þar?!