Það er komið netsamband við Hólsveginn!!
Ég veit samt ekki alveg hvar ég á að byrja, kunnugt vandamál þegar það líður svona langt á milli skrifanna. En jú, ég hef bætt við mig nýju barni. Það var fullkominn drengur, 16 merkur og 54 cm. Það tók ekki langan tíma hjá mér að kreista hann út þá loksins er komið var að því. Hann var búinn að stríða okkur nokkrum sinnum en þegar á hólminn var komið tók þetta ekki nema tæpa 3 tíma. Stelpurnar voru orðnar svolítið pirraðar á þessu spítalaveseni á okkur því við komum aldrei til baka með nýtt barn. En hamingjan varð áþreifanleg hjá þeim þegar þær komu að skoða litla bróður, þá skipti engu máli að strákar eru leiðinlegir. Ég fór ?heim? daginn eftir og þá var Jónsi byrjaður í skólanum, það var svolítið erfið vika. Ég gat ekki hleypt stelpunum út og þær voru orðnar hættulegar hvor annari, pirringurinn var orðinn svolítið mikill hjá þeim. Stressið hjá mér stigmagnaðist alla vikuna og ég missti næstum mjólkina, sem varð til þess að ég varð ennþá stressaðri. Við skírðum prinsinn á laugardeginum, 4. september, hann ber nafnið Karl Jóhann en þann dag náði stressið hámarki hjá mér. Sem braust út í taugaveiklunarhlátri þegar drengurinn prumpaði undir blessunarorðum prestsins. Í veislunni sjálfri var varla hægt að halda uppi samræðum við mig því ég var annars hugar, ekki veit ég um hvað ég var að hugsa. En svo um kvöldið hrundi ég niður og grét alla nóttina en ég skrifa það á hormónana og spennufallið yfir að vera búin að skíra. Því það vita þeir sem mig þekkja að ég græt ekki. Aldrei.
Við stelpurnar vorum síðan guðslifandi fegnar þegar við loksins komum heim til Eskifjarðar, okkur finnst ekki jafn gaman í Reykjavík og Jónsa. Og við höfum verið að reyna að koma okkur í gömlu rútínuna aftur með tilliti til yngsta fjölskyldumeðlimsins. Annars hef ég voða lítið orðið vör við tvíburana nema þegar þær koma heim til að borða og skila skólatöskunum. Sesselja flúði í sveitina og er að hjálpa til við slátrið en er væntanleg heim á morgun.
Þannig lítur upprifjun síðustu vikna út og þar sem netsambandið er komið hjá okkur mun ég nú vera duglegri við bloggerí og slíkt.
Ég veit samt ekki alveg hvar ég á að byrja, kunnugt vandamál þegar það líður svona langt á milli skrifanna. En jú, ég hef bætt við mig nýju barni. Það var fullkominn drengur, 16 merkur og 54 cm. Það tók ekki langan tíma hjá mér að kreista hann út þá loksins er komið var að því. Hann var búinn að stríða okkur nokkrum sinnum en þegar á hólminn var komið tók þetta ekki nema tæpa 3 tíma. Stelpurnar voru orðnar svolítið pirraðar á þessu spítalaveseni á okkur því við komum aldrei til baka með nýtt barn. En hamingjan varð áþreifanleg hjá þeim þegar þær komu að skoða litla bróður, þá skipti engu máli að strákar eru leiðinlegir. Ég fór ?heim? daginn eftir og þá var Jónsi byrjaður í skólanum, það var svolítið erfið vika. Ég gat ekki hleypt stelpunum út og þær voru orðnar hættulegar hvor annari, pirringurinn var orðinn svolítið mikill hjá þeim. Stressið hjá mér stigmagnaðist alla vikuna og ég missti næstum mjólkina, sem varð til þess að ég varð ennþá stressaðri. Við skírðum prinsinn á laugardeginum, 4. september, hann ber nafnið Karl Jóhann en þann dag náði stressið hámarki hjá mér. Sem braust út í taugaveiklunarhlátri þegar drengurinn prumpaði undir blessunarorðum prestsins. Í veislunni sjálfri var varla hægt að halda uppi samræðum við mig því ég var annars hugar, ekki veit ég um hvað ég var að hugsa. En svo um kvöldið hrundi ég niður og grét alla nóttina en ég skrifa það á hormónana og spennufallið yfir að vera búin að skíra. Því það vita þeir sem mig þekkja að ég græt ekki. Aldrei.
Við stelpurnar vorum síðan guðslifandi fegnar þegar við loksins komum heim til Eskifjarðar, okkur finnst ekki jafn gaman í Reykjavík og Jónsa. Og við höfum verið að reyna að koma okkur í gömlu rútínuna aftur með tilliti til yngsta fjölskyldumeðlimsins. Annars hef ég voða lítið orðið vör við tvíburana nema þegar þær koma heim til að borða og skila skólatöskunum. Sesselja flúði í sveitina og er að hjálpa til við slátrið en er væntanleg heim á morgun.
Þannig lítur upprifjun síðustu vikna út og þar sem netsambandið er komið hjá okkur mun ég nú vera duglegri við bloggerí og slíkt.
<< Home