Ég var skömmuð um daginn fyrir þessa bansettu neikvæðni og þær fréttir sem þessi blessaða kona færði mér hafði þau áhrif að ég drulluskammaðist mín. Ég hef enga ástæðu til að vera að þessu væli. Ég ætti miklu frekar að einblína á hvað ég hefði gott, því það er alveg heill hellingur sem ég á meira og betra af en margur annar. Hér með biðst ég afsökunar á þessari bölvuðu sjálfsvorkunn hjá mér og þakka fyrir umburðarlyndið hjá ykkur sem hafa verið að lesa og bíða eftir einhverju skemmtilegu.

"Við" erum byrjuð á herberginu hjá stelpunum og ég er svakalega feginn að loksins er eitthvað að gerast í þeim málunum. "Við" erum að vísu bara byrjuð á að rífa allt niður, sem er eiginlega heljarinnar verkefni. "Við" þurfum svo líklega að einangra allt herbergið því "við" komumst að því að það er bara tómahljóð bak við allann panelinn. En ég kallaði á rafvirkja í morgun til að aftengja herbergið svo "við" gætum haldið áfram að rífa innan úr herberginu. Nú er kallinn komin heim úr vinnunni þannig að ég get eiginlega ekki skrifað meir í bili því "við" þurfum að nýta tímann þangað til að stelpurnar koma heim. Og ekki læt ég kallinn eftirlitslausan við jafn viðamikið og vandasamt verkefni. "Við" erum nefnilega að taka herbergið í gegn því ég gafst upp á að gera ekki neitt og nú sit ég og skipa fyrir og hann framkvæmir. En semsagt þá erum "við" að fara að halda áfram.