Ég hef alltaf talið sjálfa mig vera manneskju sem kemur til dyranna eins og ég er klædd. Þetta er að vísu bara orðatiltæki en ég hef aldrei séð tilganginn í að skella mér í einhver spariföt þegar ég á von á heimsókn. Hvort sem um er að ræða orðaleik eða ekki. En í kvöld hefði svo sannarlega hlaupið á snærið hjá þeim sem telja ófrískar og fáklæddar konur sexí ef þeir hefðu komið í heimsókn eða jafnvel bara verið að bera út einhvern ruslpóstinn. Því ég sá mér ástæðu til að skreppa aðeins út og áttaði mig ekki fyrr en ég stóð á stéttinni og fann fyrir köldum andvara upp undir handklæðið þar sem það náði rétt svo utan um uppblásinn kviðinn. Ég var fljót að hoppa til baka inn í húsið aftur. Ég skammaðist mín í smástund en var fljót að jafna mig á því þar sem enginn sá til mín...held ég. En ég er ekki frá því að ég hafi staðið í nokkrar sekúndur eldrauð í framan og andstutt yfir þessari yfirsjón minni. Fyrr má nú vera heimakær og sátt við lífið svona nýkomin úr baði.