Þrítug þreytt húsmóðir

Pælingar mínar meika lítinn sens fyrir þá sem eiga ekki börn...en þeir geta bara ekki látið það vera að reyna að skilja mig.


hjá mér

fimmtudagur, maí 13, 2004

Það er nýtt kommantakerfi hérna sem ég hef bara ekki hugmynd um hvaðan kemur. Það er flóknara en Haloscan en virðist þjóna sínu hlutverki. Þannig að ég er hætt að bögga mig á því en tagborðið er ekkert að komast fyrir hérna á síðunni þannig að við verðum bara að bíða með það.

Ég er ekki búin að vera heimaliggjandi í viku en er að verða brjáluð á því. Ég hefði svosum alveg nóg að gera ef ég mætti og gæti gert eitthvað. Mig langar að fara og þrífa bílinn og bóna og ryksuga að innan og dúlla eitthvað í honum því það er svo gott veður í dag en verð að leyfa honum að vera skítugur í friði. Eða fara út í garð og raka saman laufunum og taka draslið sem hefur fokið í vetur og jafnvel slá. Allavega mig langar að gera eitthvað úti...En ég get ekkert gert. Hvort sem það er utanhúss eða ekki.

Ég er búin með bókina og já, hún endaði með því að aðalhetjurnar urðu ástfangnar og blaaaa...Það kom mér gjörsamlega í opna skjöldu og var bara það eina sem kom á óvart í allri bókinni. Ég veit ekki hvaða bók ég nenni að leggja fyrir mig núna, það er svo mikið úrval í bókasafninu að ég lendi bara í vandræðum með að velja. Ef þið hafið einhverjar uppástungur væri það vel þegið. Og bara svo þið vitið það, þá nenni ég ekki að lesa um ástfangið fólk sem fær rafmagnaðann fiðring þegar hendurnar óvart snertast eða að það sjáist nánast á nefinu hvað þráin er að fara með manneskjurnar. Einhverja með söguþræði án málalenginga, takk.

Vegna óléttunnar urðum við að breyta í húsinu og flytja okkar rúm niður. Það tók smástund að fá karlinn til að gera þetta en svo loksins þegar hann byrjaði skammaðist ég, eins og góðri konu sæmir, yfir að hann skildi byrja á vitlausum enda. Þar sem ég má ekkert gera og engu lyfta stóð ég yfir honum og súpervæsaði verkefnið. Gekk um með málbandið og mældi hvað kæmist fyrir hvar og hvernig væri nú best að raða öllu draslinu. Skipaði honum fyrir með hillur og rúm og kommóður í allar áttir. "Nei, það er 2cm meira til hægri, færðu þetta aðeins til vinstri, þetta fer upp í okkar herbergi, þetta er ekki beint, farðu með þetta niður í kjallara, viltu færa þessa hillu aftur þar sem þú settir hana áðan, við getum sett þetta út í bílskúr, skápurinn hallar svolítið."

Mér finnst ekkert skrýtið að hann hafi verið með harðsperrur í eyrunum eftir þetta.