Það er annar í aðventu og ekki nema hálfur mánuður í að allt þurfi að vera tilbúið fyrir blessuð jólin. Ég man ekki til þess að mamma hafi stressað sig svona mikið eins og ég geri fyrir þessa hátíð ljóss og friðar. Mér er óglatt af öllu kaffinu sem ég hef drukkið á hlaupunum í brjáluðu jólastússi. Það kæmi mér ekki á óvart að ég þyrfti að fara á heilsuhæli eftir áramót, bara til að ná mér niður.

Annars tók ég mér pásu á jólaundirbúningnum og tók þátt í þessum basar og svo hjálpaði ég til að halda veislu fyrir afa gamla. Basarinn fór ekki alveg eins og ég vildi, ég seldi ekki eitt einasta verk eftir mig. En ég get þá haldið sýningu seinna með þessum verkum ef mér skyldi detta sú vitleysa í hug að ég hefi eitthvað fram að færa á listasviðinu. En ég hefði samt ekki átt að vaka svona margar nætur, "pungsveitt" við að fitla við listagyðjuna. Ahhh... fukkit!
Þar sem þessi blessaði basar tók mestan tíman minn var ég í hálfgerðum vandræðum með terturnar sem mér var falið að baka fyrir afmælið hans afa. Var það fyrst í gærkveldi sem mér gafst tími til þess og stóð ég sveitt og þakin hveiti langt fram á nótt fyrir framan eldavélina og hrærivélina. En þegar fyrsta tertan féll fór ég í fýlu og gafst upp. Ég fór að sofa. Vaknaði síðan eldsnemma í morgun til að gera aðra tilraun og fóru þær tilraunir sem betur fer betur og terturnar tókust á síðustu stundu. Ég get greinilega bakað meira en vandræði. Harpa kom síðan sem kölluð upp úr ellefu og var henni útréttað því verkefni að greiða skvísunum áður en við héldum til veislunnar. Og allt rétt hafðist. Veislan var glæsileg, það var fullt hús af fólki og allir fóru saddir og sáttir heim, ég kom heim með tvær tertur af þremur og fullt af möffins.