Það hefur alltaf fylgt mannkyninu að tala um náungann og ef sumum líður illa þá er alltaf verið að fjargviðrast yfir flísum í augum annarra í staðinn fyrir að takast á við bjálkann í augum sjálfs síns.

Það hafa löngum fylgt litlum bæjarfélögum sísmjattandi slúðurkerlingar sem fela sig bak við eldhúsgardínurnar sínar. En það sem ég hef rekið mig allt of oft á er að fólk á afar erfitt með að standa undir orðum sínum. Það hefur t.d. aldrei komið fyrir mig að sú sem byrjað hefur sögurnar komi upp að mér til að hafa staðreyndirnar á hreinu eða talað við mig þegar ég hef gert einhverjum rangt til að þeirra mati. Reynsla mín og skoðun eftir að hafa verið aðalumræðuefni margra slíkra kvenna til fjölda ára hefur fullvissað mig um að það sé heiðarlegra að segja það sem manni finnst við þá manneskju sem á í hlut. Því verð ég alltaf jafnsár þegar einhver vill leggja mér eða mínum nánustu orð í eyra og gerir það í gegnum þriðja og í sumum tilfellum fjórða eða fimmta aðila. Já, ég verð sár og reið, sérstaklega þegar öryggi mínu eða mínum nánustu er ógnað. Hvort sem er um að ræða tilfinningalegu, líkamlegu eða fjárhagslegu öryggi. Þó get ég skilið réttmæta reiði ef manni finnst vegið að þeim sem manni þykir vænt um því í þeim sporum er ég stödd nú. Má segja að ég standi beggja vegna línunnar en samt ekki því það sem um er að ræða er blogg mannsins míns. Nemendur og foreldrar hans eru farnir að lesa það hjá honum og fannst einhverju foreldri verið höggvið of nærri sínu barni, sem ég ekki skil hvernig því ekki nafngreinir hann einn né neinn. Og í staðinn fyrir að tala beint við hann eða senda honum skammarbréf í tölvuformi var gengið í yfirmann yfirmanns hans og kvartað. Mér finnst þetta lýsa bæði heigulshætti og illkvittni. Hann starfar sem kennari við grunnskólann í bænum og finnst mörgum að mér meðtalinni hann standa sig með sóma í því. Eftir því sem ég fæ að heyra er hann að gera betri hluti fyrir þennan blessaða bekk hans en margir forverar hans og eru margir foreldrar fegnastir að þarna sé einhver til í að láta krakkana læra til tilbreytingar. Og fyrst maðurinn er að standa sig í kennslunni er mér spurn og furða. Hvað í ósköpunum fær manneskjuna til að ógna starfi og þar af leiðandi fjárhagslegu öryggi hans sem þriggja barna föður? Ef ég hefði heyrt það utan af mér að manneskjan væri að tala um hversu sár og svekkt hún væri yfir þessari færslu á blogginu hefði ég getað skilið það. En hann hefur aldrei minnst á nein nöfn á blogginu en með því hefði hún einnig komið upp um það barn sem um ræðir.

Auðvitað er maðurinn minn líka sár því hann ætlaði aldrei að særa neinn. Og að halda því fram að hann hafi skrifað þetta af illum hug til barnanna er kolrangt. Hann er, eins og allir sem hann þekkja vita, yndislegur maður sem vill engum illt. Honum er farið að þykja vænt um þessa krakkagrislinga sem hann kennir og ber hag þeirra fyrir brjósti í kennslunni. Bloggið er talið til tómstundaiðju, ekki veit ég um neinn sem hefur þetta að atvinnu, og í hans huga er þetta aðeins æfingartæki til framtíðarskrifta. Honum tekst t.d. að taka smáatriði úr daglegu amstri og skreyta það pínu til að hafa sögurnar skemmtilegar og er það meira en mörgum okkar hinna tekst að gera. Og eru allir sem ég þekki sammála mér um það að hann er prýðisgóður penni og á að halda þessu áfram.