Ég biðst innilegrar afsökunar á því að hafa valdið ykkur sálarangist með því að blogga ekki neitt í heila tvo daga.

Ég olli þónokkrum lesendum mínum miklum vonbrigðum yfir helgina. Og þónokkrir sem sjá enga aðra ástæðu til að mæta til vinnu á mánudagsmorgnum en til að lesa það sem ég hef skrifað um helgar urðu fyrir miklu áfalli í morgun. Fékk ég meira að segja símtal rétt fyrir hádegi frá snöktandi aðdáanda sem spurði hvort tölvan mín væri biluð. Þegar ég viðurkenndi að tölvan væri í fínu lagi heyrði ég andköf tekin hinumegin á línunni. Með ásökun í röddinni var ég spurð um ástæðu þessara pyntinga. Þannig er mál með vexti að ég hef verið með hausverk undanfarnar vikur og er þetta fyrsta helgin í langan tíma sem ég hef verið án hans... En ég eyddi samt meginhluta helgarinnar í rúminu, mér og manninum mínum til mikillar gleði. Tíhíhíhí.

Þetta er spurning um forgangsröðun, gott fólk.