Við búum í gömlu, sætu, litlu timburhúsi og ég vil fara að dunda við að breyta, bæta og laga.

Það er til dæmis ekki vanþörf á að laga skólplagnirnar því klósettið er ennþá hálfstíflað. Og til lengdar er það ekkert gaman eða sniðugt að hafa það á tilfinningunni að maður sé að baða sig í klósettvatninu.
Einnig er eldhúsið farið að fara svolítið í taugarnar á mér því ég get ekki einu sinni skipt um skoðun þar. Þið getið þá ímyndað ykkur hvernig það er að elda með öll börnin hjá sér að hjálpa og fylgjast með.
Ég er kannski klikkuð en ég sver það að svefnherbergisgólfið okkar er farið að síga í miðjunni. Sem er ekki gott má að mínu mati. Ég býst orðið við því að hrynja niður í borðstofu í hvert skipti sem leikarnir hefjast í hjónarúminu. Eða fá karlinn, rúmið, náttborðin og tölvuna ofan á mig þegar ég sit við borðstofuborðið á kvöldin.
Svo er ég orðin svo gömul og slitin að ég get ekki gengið upp og niður þennan stiga meðan hann er svona brattur og þröngur. Það fer illa með hnén á mér og ég á ekki nógu gott með að stunda svona loftfimleika og jafnvægisæfingar. Það er ekkert gott að lenda á gólfinu fyrir neðan stigann allur í kleinu því hann er svo þröngur stiginn. Það er betra að geta dottið nokkurveginn beinn.

Ég geri mér alveg grein fyrir að svona viðgerðir og dútl kosta pening og það mikinn pening. En mér finnst kominn tími á þetta allt saman.
Og þó á ég eftir að segja ykkur frá því sem ég tel ekki til nauðsynjar!