Ég held að ég hafi lært það í dag að maður á ekki að vera í tölvunni langt fram á nætur. Ekki nóg með að ég hafi bullað heilan helling í nótt þá er ég búin að vera handónýt í allan dag. Það ætti að banna mér að fara í tölvuna eftir miðnætti. Því eins og mér fannst ég agalega klár í gær skoðaði ég afraksturinn í dag og ég dauðskammast mín að ekki varð meir úr verki á öllum þessum tíma sem ég sat í sæti tölvusnillingsins.

En ég fór til ömmu og afa í morgun til að hjálpa þeim að þrífa, þau eiga von á gestum um helgina. En ég held nú að hjálpa sé of sterkt að orði kveðið því amma hékk yfir handriðið og gólaði allt sitt röfl yfir alla sem gengu framhjá og var ekkert að taka til. Afi ákvað að flýja vettvanginn og skellti sér í búðarráp á Egilstöðum. Þannig að það var eiginlega bara ég sem var að taka til en ég varð ekkert fúl yfir því, því af gefinni reynslu flækjast þau nú bara fyrir mér og fyrir hvort öðru og bíða eftir að ég biðji þau um að fara bara í pásu. Það má þó ekki misskilja mig með að ég elski ekki þessi hrukkudýr því þau tvö eru með þeim manneskjum sem ég elska mest í heiminum. Það er eitthvað svo dúllulegt að vera búin að búa saman í hálfa öld og vera komin á það stig að röfla bara í hvort öðru yfir hvert þjóðfélagið sé að eiginlega að stefna.

Ég vona að ég og kallinn minn náum að verða svona.