Þrítug þreytt húsmóðir

Pælingar mínar meika lítinn sens fyrir þá sem eiga ekki börn...en þeir geta bara ekki látið það vera að reyna að skilja mig.


hjá mér

laugardagur, október 18, 2003

Það er laugardagur og ég stend frammi fyrir erfiðri ákvörðun. Á ég að fara á fund í kvöld eða ekki?
Ekki það að ég sé orðin eitthvað tæp, það er bara manneskja þarna sem ég á erfitt með að fronta. Þegar einhver er reiður út í mig verð ég algjör gunga og vil helst ekki vera í vegi þeirra manneskju. Ekki það að ég hafi gert þessari manneskju neitt, ég varð bara sár út í hana fyrir að blaðra um mín persónulegu mál í þessu stóra samfélagi sem við búum í. Já, við vorum nefnilega ágætis vinkonur þangað til að ég varð vör við að fullt af fólki, sem ég þekkti ekkert, vissi um öll mín mál, stór og smá. Og ég sagði öllum sem voru að spyrja mig út í þessi mál að hún ætti að læra að þegja.
Þannig að ég er að spá hvort ég eigi að fara á fund? Er máltækið, sá vægir sem vitið hefur, ekki í réttu samhengi í þessu máli?