Það er furðulegt hvað vandamál leystast oft á ótrúlega fljótan og auðveldan hátt en gallinn er sá að klukkutíma seinna koma önnur vandamál upp. Við komumst í matarboðið í gær. Þannig að ég biðst afsökunar á að hafa blandað afturendanum mínum í málið. Þetta varð allt að hinni fínustu skemmtun en svo varð Jónsi greyið veikur. Þegar við komum heim vorum við barnlaus og ég sem ætlaði svo að tæla drenginn í eitthverja svefniherbergisglímu en svefnleysið varð ekki af sömu ástæðu og ég vildi. Hann var sjóðheitur og stynjandi en ekki af sömu ástæðu og ég vildi.
Svo í morgun þurfti ég að ná í börnin og sat í smástund undir skömmum frá ömmu minn. Gallinn við að vera úti á landi er sá að það lokar allt á föstudögum klukkan sex og ég gleymdi að fara eitthvað fyrir hana.
Við fórum í barnaafmæli í dag og sem betur fer var ég svo fyrirhyggjusöm að fara í dótabúðina í gær. Þetta var eins fínt og barnaafmæli getur orðið. Þegar heim kom mætti mér fárveikur, tapsár maður og ofvirkt barn. Ég veit ekki hvað hún fékk að borða á meðan ég var í burtu. Annars voru þau voða skrítin bæði tvö, ég lofaði að skilja þau ekki eftir ein aftur.
Á laugardögum er ég vön að fara á fundi en í kvöld kemst ég ekkert því börn og karl eru lasin og ég er búin að setja mig í Florence Nightingale búninginn.